Eenzaamheid bij ouderen

Hoe is eenzaamheid bij ouderen anders dan bij jongeren? Er zijn twee belangrijke verschillen. Voorop gesteld: eenzaamheid is een gevoel en dus volstrekt individueel, maar er is geen reden aan te nemen dat eenzaamheid anders voelt als je jong bent of oud. Maar er zijn twee belangrijke verschillen. Jonge mensen hebben vaak behoefte aan meer vrienden, terwijl ouderen vaak de voorkeur geven aan verdieping, dus betere vrienden. Dit is, zoals meestal, een globale zaak. Niet elke jognere hunkert naar veel vrienden en er zijn ouderen die pas gelukkig zijn met veertig vrienden in hun lijstje. Een andere zaak is dat onze zintuigen in de loop van ons leven minder goed gaan functioneren. Je hoort minder goed als je ouder bent, je ziet minder goed, maar ook voel je dus minder erg de gevoelens van eenzaamheid. Dat betekent dan ook dat als oudere mensen klagen over eenzaamheid, dat het dan serieus genomen moet worden!

Natuurlijk is er nog een groot verschil. Zeer oude mensen zijn vaker niet meer in staat, of denken dat ze niet meer in staat zijn, om dingen te ondernemen die hun eenzaamheid kunnen verminderen. Let wel, dat geldt natuurlijk ook voor jongeren die door omstandigheden geen realties kunnen aangaan of onderhouden. Maar voor ouderen zijn vaker beperkingen in dat opzicht dan voor de meeste jongeren. Bovendien zijn veel ouderen ervan overtuigd dat eenzaamheid er nu eenmaal bij hoort op die leeftijd, wat hen minder geneigd maakt te denken dat er wat aan gedaan kan worden. Veel mensen vinden daarom dat ouderen meer ‘recht hebben’ op hulp bij eenzaamheid dan jongeren.

Je kunt het ook anders zien. Als een jongere hulp krijgt bij het aanpakken van eenzaamheid levert dat vele jaren meer levensgeluk (en arbeidsproductiviteit!) op dan wanneer een zeer oud persoon wordt geholpen. Zo zijn er veel kanten aan de zaak…

Bekijk de video van Erik Scherder over eenzaamheid bij ouderen.